Ciąża i macierzyństwo to dla wielu współczesnych kobiet ogromne wyzwanie. Fakt poczęcia dziecka powoduje całkowite przewartościowanie ich dotychczasowego życia. Oczywiście zachowania kobiet w ciąży oraz ich stan psychiczny zależeć będą od wielu czynników, między innymi hierarchii wartości, relacji z partnerem czy wykonywanej pracy. Nie mniej jednak nowa sytuacja z pewnością znacząco wpłynie na ich zdrowie psychiczne.
Różnorodność zmian i zachowań w znacznej mierze zależy od okresu ciąży, które najczęściej są tożsame z kolejnym trymestrem. Na początku ciąży kobiety odczuwają lęk, mogą być negatywnie nastawione do stanu, w jakim obecnie się znajdują. Często wiadomość o poczęciu dziecka jest dla nich szokiem, ponieważ tego nie zaplanowały. W okresie tym następuje akceptacja lub nie akceptacja ciąży. Konieczność zmiany dotychczasowego stylu życia, rezygnacja z pracy i „wolności” mogą wzbudzać złość, frustrację i poczucie braku kontroli nad własnym życiem. Pojawiające się objawy zajścia w ciążę sprawiają, że kobieta większą uwagę skupia na nękających ją dolegliwościach. Stan ten może skutkować niechęcią do przyczyny zaistniałej sytuacji, czyli poczętego dziecka. W tej fazie kobieta potrzebuje czasu na zmianę myśli i uczuć wobec samej siebie i dziecka.
W II trymestrze kobieta uświadamia sobie, że nie jest już sama. Zaczyna troszczyć się o swoje dziecko i w miarę własnych możliwości chronić je. Powoli przyzwyczaja się do nowej roli, w jaką niebawem wejdzie. Ciężarna zaczyna odczuwać ruchy dziecka, co znacznie zwiększa ich więź emocjonalną. Przyszła mama próbuje sobie wyobrażać, jak będzie wyglądało jej dziecko, do kogo będzie podobne, co staje się źródłem radości. Możliwość zobaczenia maleństwa podczas badania USG czy usłyszenie bicia jego serca, dodatkowo napawa optymizmem. Poczucie odpowiedzialności za drugą osobę skłania ją do większej dbałości o zdrowie, sposób odżywiania i eliminację szkodliwych dla obojga czynników. Odpowiednie przeżycie okresu oczekiwania, wyjątkowe, wcześniej niedoświadczone chwile, zapewnią wewnętrzny spokój kobiecie i zdecydowanie ułatwią przetrwać trudne chwile, których po porodzie z pewnością nie będzie brakowało.
Trzecia faza charakteryzuję się najczęściej niepokojem i lękiem związanym ze zbliżającym się porodem. Kobieta martwi się o zdrowie swoje i dziecka. Boi się bólu, jakiego może doświadczyć w trakcie porodu i wszelkich, nieprzewidzianych komplikacji. Dodatkowo dolegliwości, takie jak bóle kręgosłupa, trudności z oddychaniem czy szybkie męczenie, także niekorzystnie wpływają na stan psychiczny ciężarnej. Coraz częściej pojawiają się również obawy związane z odpowiedzialnością i umiejętnością odnalezienia się w nowej sytuacji. W tym miejscu szczególną rolę powinien pełnić partner oraz rodzina. Kobieta przez cały czas trwania ciąży powinna czuć, że nie jest sama. Każde wsparcie, dobre słowo czy czuły gest, z pewnością dodadzą jej otuchy i wiary, że wszystko będzie dobrze, że ma oparcie w najbliższych. Równie ważna jest rola lekarza i całego zespołu medycznego, zajmującego się kobietą w ciąży. Umiejętność wytłumaczenia i uświadomienia pacjentce zmian, jakie zajdą w jej organizmie w czasie ciąży, zapewnienie stałej pomocy i wsparcia z pewnością ułatwią obojgu rodzicom przetrwanie tego okresu.
